MEVOC Meerbeke

GESCHIEDENIS MEVOC MEERBEKE

Mevoc Meerbeke is een club met traditie.
Voor het ontstaan van onze club moeten we al terug naar het begin van de jaren ’70. Op warme zomeravonden kwamen een paar plaatselijke jongeren regelmatig samen op het Gemeenteplein van Meerbeke om een balletje te slaan. Op die manier ontdekten de jonge Meerbekenaren hoe ontspannend volley kan zijn en langzaam maar zeker ontstond het idee om samen een club op te richten.

En zo geschiedde… In 1975 zag de MEerbeekse VOlleybalClub het licht. Aanvankelijk verschenen er slechts twee seniorteams aan de start van de competitie, maar algauw groeide de boreling. In 1980 haalde Meerbeke de eerste titel binnen na een zenuwslopende nek-aan-nek race met concurrent Sint-Jan Hemelveerdegem.

Een volgende mijlpaal in de rijk gevulde geschiedenis van onze club is zonder twijfel 1985. Mevoc Meerbeke hield zijn eerste jeugdploeg boven de doopvont. In de jaren die volgden ontwikkelde het volleybal in Meerbeke zich tot een belangrijke concurrent van Koning Voetbal. Meer en meer jongens en meisjes vonden de weg naar de Gemeentelijke Sporthal in Ninove en bijna elk jaar trad er een extra jeugdploeg in competitieverband aan. Het succes liet niet op zich wachten: in het seizoen ’87-’88 zorgden de meisjes scholieren voor een primeur door de eerste jeugdtitel binnen te rijven. Amper twee jaar later stapten de jongens miniemen in de voetsporen van onze meisjes en kroonden ook zij zich tot kampioen. Dit zou het startschot zijn van jarenlange Meerbeekse successen in de jeugdreeksen.

Ook de seniorenploegen beleefden begin jaren negentig hun eerste periode van hoogconjunctuur. Beide fanionteams slaagden erin door te stoten naar de hoogste provinciale reeks. Toen beide fanionploegen na mindere prestaties degradeerden naar tweede provinciale gooide het bestuur het roer om…

De bestuursleden namen de moedige beslissing voluit de kaart van de jeugd te trekken: Mevoc zou op termijn een volley- en bewegingsschool worden… Aimé Dierickx werd aangetrokken om het jeugdbeleid mee vorm te geven en het huidige Mevoc kreeg langzaam gestalte.
Deze visionaire beslissing zou Meerbeke geen windeieren leggen. Daar waar andere plaatselijke clubs het steeds moeilijker kregen om het hoofd boven water te houden bloeide het Meerbeekse volleybal. Het label van kwaliteit en gezelligheid trok veel jongeren aan en het ledenaantal groeide stelselmatig. Het palmares van de jeugdploegen kreeg stilaan indrukwekkende proporties.

In ‘98-’99 fuseerden Mevoc Meerbeke en Vokajap Ninove. De resterende damessectie van Vokajap werd ondergebracht bij de Mevoc-ploegen en voor het eerst in zijn geschiedenis vulde Mevoc alle reeksen in bij dames en heren. Het bestuur legde eveneens de laatste hand aan de jeugdwerking door volleystartsessies (zes- tot elfjarigen) in te lassen.

De jonge talenten waar de jeugdtrainers zo intensief mee hadden samengewerkt stroomden stilaan door naar de fanionploegen en Meerbeke begon aan een steile opmars. In het seizoen ’01-’02 nam Guido Vierendeels het roer over van het mannelijke seniorteam. Met vijf jeugdproducten in de basis en een gemiddelde leeftijd van amper 20 jaar verpulverde het jonge Meerbeke de tegenstand. Zonder één enkele verliesmatch dwongen onze jongelingen de promotie naar 1ste provinciale af. In datzelfde jaar leverden ook de dames senioren een prachtprestatie door overtuigend de titel in tweede provinciale binnen te halen.

Het seizoen ’02-’03 werd een overgangsseizoen. Beide fanionteams konden nog niet voldoende regelmaat in hun prestaties leggen en moesten zich voorlopig neerleggen bij een plaats in de middenmoot. In het seizoen ’03-’04 werd de kern van de damesploeg verder verjongd en gooiden onze jonge heren senioren wederom hoge ogen. Na een seizoen lang achtervolgen en een bloedstollende finale snoepten ze concurrent VV Temse de titel af in een beklijvende en allesbeslissende laatste confrontatie. Voor het eerst in de clubgeschiedenis beukte een seniorteam de poorten naar het divisievolley open…

De zegehonger van onze jonge garde bleek nog steeds niet gestild. Tegen alle verwachtingen in bleek de tegenstand dit seizoen opnieuw een maatje te klein: met slecht één verliesmatch en vijftien punten voorsprong op “naaste” achtervolger Temse is de derde titel in vier jaar tijd een feit.

De herenploeg werd het slachtoffer van zijn succes. Omliggende clubs plukten onze rijpere spelers weg waardoor de ploeg sterk werd verzwakt en hierdoor terugzakte naar 2de divisie en dit jaar naar 1ste provinciale.

Er werd ook een tweede herenploeg opgericht waarin het jonge talent zou kunnen rijpen. Doordat er te veel spelers moesten doorstromen naar de hoofdploeg, werd de spoeling wat dun. De enkele spelers die nog overbleven hebben vorig jaar beslist nog enkel recreatief aan te treden in de VOBOG-competitie.

Sinds het seizoen 02-03 speelt de dames seniorenploeg met wisselend succes in de hoogste provinciale reeks.

Vanaf het seizoen 2011-2012 heeft Mevoc ook een tweede damesseniorenploeg die enkel bevolkt wordt door jeugdspeelsters.

Mevoc blijft een begrip in het jeugdvolleybal. Ieder jaar zijn er wel enkele jeugdploegen die kampioen worden of de beker winnen. In het afgelopen seizoen werden de meisjes miniemen, meisjes cadetten, meisjes scholieren en dames 3de provinciale kampioen. Tevens wonnen de meisjes cadetten de Oost-Vlaamse beker en speelden ze de halve finale van de Vlaamse jeugdbeker.

STRUCTUUR MEVOC MEERBEKE

Het bestuur van Mevoc Meerbeke bestaat uit voorzitter Marc Van Isterdael; secretaris Guido Samain; schatbewaarder Jan Van Isterdael; jeugdverantwoordelijke Guido Samain; en de medewerkers: Bart Daem; Hilde Dauw; Luc Verlé, Annick Neukermans, Elke Janssens , Sandra Haelterman, Davy De Mesmaeker en Isabelle Samain.

Het bestuur vergadert minstens één maal per maand.

LEDENAANTALLEN BIJ MEVOC MEERBEKE

 

Tevens speelt er ook nog een herenploeg onder de naam B-Mevoc in de recreatieve VOBOG-competitie.

DE TECHNISCHE LIJN :

De technische lijn is een servicepakket dat de basis van de jeugdwerking in de club moet optimaliseren. Het wordt steeds aangepast aan de huidige normen van het volleybal.

Dit start met het VIS (Volleybal Is Spelenproject) en eindigt wanneer de jeugdspeler rijp is voor de fanionploegen.

De concrete doelstelling van het VIS-project: het op een speelse wijze bijbrengen van de volleybaltechniek aan de kinderen, bij ieder kind op zijn eigen niveau en mogelijkheden.

Dit gebeurt door aan de trainers, die aan de basis bezig zijn informatie en begeleiding te verstrekken: gratis deelname voor trainers aan clinics; duidelijk omschreven doelstellingen per niveau; aanreiken van algemene en specifieke oefenstof om deze doelstellingen te realiseren.
Vroeger was het kind verplicht zich aan te passen aan de volleybalregels. Nu worden de regels aan het kind aangepast.
Zo wordt er begonnen met één tegen één, dan gaat het over naar twee tegen twee.

Wanneer de kinderen klaar zijn om vier tegen vier te spelen wordt in competitieverband aangetreden volgens de officiële volleybalreglementen.

Bij het VIS-project wordt er minder naar de leeftijd maar meer naar de mogelijkheden van het kind gekeken. Bij de beginnende groep vind je jongens en meisjes van zes tot en met twaalf jaar. Deze worden ingedeeld volgens niveau. Zo kan het dat een kind van acht jaar in een hogere categorie de opleiding volgt dan een kind van twaalf jaar. Er wordt niveaugericht en niet leeftijdsgericht gewerkt.

Er wordt gewerkt met groepen van kinderen waar elke groep de oefeningen krijgt die perfect bij hen past. Zo leren de kinderen het snelste waardoor ze dan ook relatief snel doorgroeien van het ene naar het andere niveau.

Eens ze in competitie aantreden kunnen de kinderen ook meetrainen met een hogere groep. Dit mag echter slechts als ze het niveau van die hoger groep aankunnen.

Voor de grootste talenten wordt er ook een bijkomend trainingsmoment ingelast waar op specifieke onderdelen van de technieken wordt getraind.

Wordt vervolgd ……